κούτσα

κούτσα
(I)
η (Μ κούτσα)
νεοελλ.
1. η ιδιότητα τού κουτσού, η κουτσαμάρα, η χωλότητα
2. ναυτ. κοινή ονομασία τής οξείας έδρας τού νομέα τών ξύλινων πλοίων
3. ναυτ. το κάτω μέρος τού επιδρόμου, η γνάθος
4. ναυτ. ο άντλος, το θαλάσσιο νερό που εισρέει στο κύτος τού πλοίου από τους αρμούς
5. φρ. α) (επιρρμ.) «κούτσα κούτσα» — αργά και με δυσκολία, κουτσαίνοντας
β) «κούτσα μια και κούτσα δυο» — αρίθμηση τών πηδημάτων τού παιδικού παιχνιδιού κουτσό
μσν.
1. αντλία
2. το γένι τού τράγου.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. υποχωρητικά από το επίθ. κουτσός (πρβλ. νεκρός > νέκρα). Η φρ. «κούτσα κούτσα» από κουτσά κουτσά].
————————
(II)
η (Μ κούτσα)
1. κούτσουρο, κορμός δένδρου
2. κορμί.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. συνδέεται πιθ. με τον τ. κούτσουρο].

Dictionary of Greek. 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • κούτσα — η 1. η ιδιότητα του κουτσού, κουτσαμάρα. 2. το «κούτσα κούτσα», ως επίρρ., αργά, κουτσαίνοντας …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • κουτσά — επίρρ. βλ. κουτσός …   Dictionary of Greek

  • κουτσός — ή, ό (Μ κουτσός και κοτσός, ή, όν) (για πρόσ.) αυτός που έχει ελάττωμα στα πόδια ή που έχει ακρωτηριαστεί ένα του πόδι, χωλός νεοελλ. 1. (για έπιπλα) αυτός που τού λείπουν ένα ή περισσότερα πόδια 2. το ουδ. ως ουσ. το κουτσό είδος παιχνιδιού που… …   Dictionary of Greek

  • στραβός — ή, ό / στραβός, ή, όν, ΝΜΑ (για πρόσ.) αυτός που πάσχει από στραβισμό, ο αλλήθωρος νεοελλ. (για πράγμ.) 1. αυτός που δεν είναι ίσιος, ο στρεβλός (α. «στραβό σίδερο» β. «στραβό ξύλο» γ. «στραβές γραμμές») 2. τυφλός («στραβός από το ένα μάτι») 3.… …   Dictionary of Greek

  • ιστία — Πανιά από φυσικό ή συνθετικό ύφασμα που εκμεταλλεύονται τον άνεμο ως κινητήρια δύναμη για τα ιστιοφόρα σκάφη. Η ωφέλιμη δύναμη για την πρόωση δίνεται από τη διαφορά πίεσης μεταξύ της εξωτερικής και της εσωτερικής πλευράς του ι. (φαινόμενο… …   Dictionary of Greek

  • κουτσο- — (Μ κουτσο ) α συνθετικό λ. τής Μεσαιωνικής και κυρίως τής Νέας Ελληνικής που προέρχεται από το επίθ. κουτσός ή το επίρρ. κουτσά και έχει την έννοια ότι αυτό που δηλώνει το β συνθετικό: α) είναι κομμένο, κολοβωμένο (κουτσόγλωσσος, κουτσοκέφαλος,… …   Dictionary of Greek

  • κουτσογραμματισμένος — η, ο αυτός που ξέρει λίγα γράμματα, που έχει ανεπαρκείς γνώσεις. [ΕΤΥΜΟΛ. < κουτσο * (< επίρρ. κουτσά) + γραμματισμένος] …   Dictionary of Greek

  • κουτσοζώ — περνώ τη ζωή μου με στερήσεις, κατορθώνω με μεγάλη δυσκολία να επιβιώσω. [ΕΤΥΜΟΛ. < κουτσο * (< επίρρ. κουτσά) + ζω] …   Dictionary of Greek

  • κουτσοπίνω — (σχετικά με κρασί) πίνω σιγά σιγά, λίγο λίγο. [ΕΤΥΜΟΛ. < κουτσο * (< επίρρ. κουτσά) + πίνω] …   Dictionary of Greek

  • κουτσούνα — η 1. κούκλα 2. μικρό καρβέλι ψωμιού 3. ο καρπός τού καλαμποκιού 4. θωπευτική προσφώνηση γυναίκας. [ΕΤΥΜΟΛ. κούτσα (διαλεκτ. τ.) «κούκλα» (πρβλ. ιταλ. cucciolo «νεογνό ζώου»] …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”